خشونت در هنگام اخراج پناهجویان از کشور موجب صدمات روانی به شخص می شود
.
کسانی که از جنگ و خشونت فرار می کنند، اغلب سفر خطرناک و پرهزینه ای را به جان می خرند. اخراج اجباری پناهجویان دقیقا آنها را به کشوری باز می گرداند، جایی که آنها به هر قیمتی مجبور به ترک آن شدند. وضعیت فزیکی و روانی پناهجویان اخراجی در نظر گرفته نمی شود و اغلب پناهجویان بعد از اخراج به کشورشان به دلیل خطرات و تهدیدات کشورشان جانشان را از دست می دهند. تصمیمات غیر انسانی مثل اخراج اجباری همیشه به سادگی مورد قبول مقامات قرار می گیرد.
- اخراج شکنجه است.
- پناهجویان باید خودشان انتخاب کنند که ایا به کشورشان باز می گردند یا خیر.
- باید به سلامت جسم و روان همه افراد احترام گذاشته شود.
برای اخراج پناهجویان قوانین ویژه و سختی به وجود آمده است که تحت این قوانین، افرادی که دستگیر شده اند ممکن است بدون اینکه مرتکب جرمی شده باشد، بیش از پنج و نیم سال در بازداشت به سر ببرند. این بازداشت به اصطلاح اداری تنها اقدام مجازات نیست. علاوه بر این، افرد رد شده ممکن است موظف شده باشند که منطقه محل زندگی شان را نیز ترک نکنند و یا اجازه نداشته باشند وارد مناطق دیگر شوند. این تصمیمات قضایی معیار آزادی فردی شخص را زیر پا می گذارد. اخذ تصمیمات سخت و غیر انسانی از سوی مقامات برای شکستن اراده ی پناهجویان و زیر فشار قرار دادن آنها کافیست که بتوانند آنها را از این طریق به ترک کشور وادار کنند. آنها در سخترین شرایط و کمپ های نامساعد با کمک هزینه ی روزانه تقریبا ۸ فرانک زندگی می کنند، که این وضعیت برای آنها هر روزه به مانند شکنجه روانی پنداشته می شود.
- پناجویان نباید از کمک های اداری و کمک های اولیه انسانی محروم باشند. کمک ها باید مناسب وضعیت شان باشد.
- ما خواهان حقوق برابر برای تمام پناهندگان و پناهجویان بدون در نظر داشت نوعیت کارت اقامتشان هستیم.
- ما خواهان دسترسی یکسان پناهجویان به کار، تحصیل، بهداشت، کمک های اجتماعی و زندگی اجتماعی هستیم.
یک تعدادی از شهروندان به این نظریه هستند که پناهجویانی که جواب رد دریافت کرده اند باید به هر قیمتی کشور را ترک کنند.
اما همه ی کشورها مبدا اخراج پناهجویان را قبول ندارند. به همین دلیل کشورهای اروپایی و سوییس در تلاش هستند تا با کشورهای مبدا پناجویان وارد معامله شوند. از طریق برتری و تحکم بالای کشورهای ضعیف تر سوییس استفاده می کند تا آنها را زیر فشار قرار دهد. چه فرقی می کند که با رژیم دیکتاتوری یا دولت های دموکراتیک، سیستم هیچ تفاوتی از ندارد. هر چقدر کشور مبدا تعداد بیشتری پناهجویان شان را بپذیرد، به همان اندازه کمک های مالی بیشتر، به رسمیت شناختن سیاست آن کشور و مشوق اقتصادی شان از سوی کشور سوییس بالا خواهد رفت. همچنین اگر آن کشور پناهجویان شان را قبول نکند، دولت سوییس آنها را از لحاظ اقتصادی تحریم و تهدید شان می کند که مشارکت شان را در قسمت توسعه وپیشرفت کاهش خواهند داد.
- معاملات اخراج اجباری به دلیل نظام های استعمارگری و امپریالیستی صورت می گیرد.
- توقف معامله با زندگی انسان ها از کشورهای های دچار بحران
- با عوامل مهاجرت مبارزه و صادرات اسلحه متوقف شود.
بر اساس قانون دوبلین سالانه هزاران پناهجو بین کشورهای اروپایی سرگردان هستند. کشور سوییس در بین کشورهای اروپایی، به عنوان سخت گیرترین کشور مقام اول را از آن خود کرده است. هیچ کشور اروپایی به مانند سوییس پیمان دوبلین را عملی نمی کند. به طور متوسط روزانه پرونده ی ۵۴ پناهجو در سوییس بسته و اخراج می شوند. سوییس از کشورهای هم مرز هیچ پناهجویی را نمی پذیرد. در طول سه سال گذشته از طریق برنامه جابجایی پناهجویان به کشورهای اروپایی، تنها ۱۵۰۰ نفر از ایتالیا و یونان وارد سوییس شده اند.
- دوبلین بدترین قرار داد برای اخراج پناهجویان می باشد.
- سوییس باید از پیمان دوبلین خارج شود.
قانون دوبلین لغو شود و درخواست پناهندگی پناهجو در سوییس بررسی گردد